پراپ فرم‌ها چگونه درآمد کسب می‌کنند؟

این روزها شرکت‌های پراپ یا پراپ فرم‌ها (Prop Firm) به طور فزاینده‌ای در بازارهای مالی برجسته شده‌اند. پراپ فرم‌ها راهی منحصر به فرد برای معامله‌گری با اعتبار معاملاتی غیر شخصی هستند که فرآیند تخصیص اعتبار و شناسایی معامله‌گران با تجربه را با استفاده از آزمون‌ها و چالش انجام می‌دهند. 

اما ممکن است این سوال به وجود بیاید؛ در شرایطی که پراپ فرم‌ها اعتبار معاملاتی معامله‌گران را تامین می‌کنند، بخش عمده سود حاصل از معاملات را به معامله‌گران می‌دهند و ریسک از دست رفتن اعتبار و سرمایه خود را به جان می‌خرند، پس چگونه درآمد کسب می‌کنند؟ در این مقاله به بررسی روش‌های درآمدی پراپ‌ فرم‌ها می‌پردازیم تا راه‌های چند وجهی فعالیت پراپ فرم‌ها را بررسی کنیم. 

پراپ فرم‌ها روی مهارت معامله‌گران تمرکز می‌کنند

برخلاف شرکت‌های کارگزاری سنتی که عمدتاً از طریق کمیسیون‌ و کارمزدهای معاملات مشتریان درآمد کسب می‌کنند، شرکت‌های پراپ فرم مستقیماً در فعالیت‌های تجاری فعالیت می‌کنند. پراپ فرم‌ها به‌عنوان مراکز تامین اعتبار روی استخدام، آموزش و تأمین مالی معامله‌گرانی سرمایه‌گذاری می‌کنند که می‌توانند پس از آموزش و اثبات توانایی‌هایشان برای شرکت سود ایجاد کنند.

به عبارت دیگر فرض اساسی ساده است؛ یک شرکت پراپ باور دارد که با ارائه اعتبار معاملاتی، منابع معتبر و یک محیط ساختاریافته، می‌تواند معامله‌گران با استعدادی را شناسایی و پرورش دهد. این معامله‌گران می‌توانند به طور مداوم از بازار سود کسب کنند و بیش از هزینه‌های عملیاتی و ریسک شرکت، برای آن بازدهی ایجاد کنند. این مدل برای دو طرف سودمند است؛ معامله‌گران به اعتبار معاملاتی بسیار بیشتری دسترسی پیدا می‌کنند و شرکت نیز به نوبه خود درصدی از سودهای تولید شده توسط معامله گران را برداشت می‌کند. 

پراپ فرم‌ها از سود معامله‌گران سهم بر می‌دارند

مستقیم‌ترین و قابل مشاهده‌ترین جریان درآمد برای شرکت‌های پراپ از تقسیم سود توافق شده با معامله‌گران حاصل می‌شود. به طور معمول پراپ‌ها درصد مشارکت سود جذابی ارائه می‌کنند که اغلب از 50/50 تا 90/10 به نفع معامله‌گر متغیر است. این تقسیم انگیزه اصلی برای معامله گران برای پیوستن به پراپ و ارائه عملکرد معاملاتی بسیار خوب است. در واقع هرچه معامله‌گر بهتر عمل کند، سود دریافتی خود و سود تخصیص پیدا کرده به پراپ نیز بیشتر خواهد بود.

اما روش کسب درآمد از طریق تقسیم سود چگونه کار می کند؟ زمانی که یک معامله‌گر دارای اعتبار معاملاتی، بیش از یک آستانه معین سود ایجاد می کند (اغلب یک نقطه سر به سر که برای کمیسیون‌ها و اسپردها محاسبه می شود)، شرکت درصد سود از پیش تعیین شده خود را بر می‌دارد و مابقی سود را به حساب معامله‌گر واریز می‌کند. به عنوان مثال اگر معامله‌گر از معامله روی نماد معاملاتی BTCUSD سود 10000 دلاری کسب کند و بر سر تقسیم سود 80/20 توافق کرده باشد، 8000 دلار از سود سهم معامله‌گر خواهد شد و 2000 هزار دلار به شرکت پراپ می‌رسد. 

پراپ فرم‌ها چالش‌ها و برنامه‌های ارزیابی را می‌فروشند

بسیاری از شرکت‌های پراپ از معامله‌گران مشتاق می‌خواهند قبل از اینکه به اعتبار معاملاتی شرکت دسترسی پیدا کنند، یک مرحله ارزیابی دقیق را پشت سر بگذارند. این ارزیابی‌ها که اغلب به عنوان «چالش‌ها» ارائه می‌شوند، معمولاً شامل آزمون‌هایی برای اثبات سودآوری ثابت، مهارت‌های مدیریت ریسک و پایبندی به قوانین معاملاتی خاص در یک دوره مشخص از سوی معامله‌گر هستند.

معامله‌گران معمولاً هزینه‌ای را برای شرکت در این برنامه‌های ارزیابی پرداخت می‌کنند که یکی از اصلی‌ترین منابع درآمدی پراپ‌ها محسوب می‌شود. این هزینه ها بسته به اندازه حساب مورد ارزیابی و پیچیدگی چالش متفاوت است. صرف نظر از اینکه معامله گر در چالش ورودی شکست می‌خورد یا قبول می‌شود، هزینه‌های تهیه چالش به طور کلی غیر قابل استرداد هستند.

با توجه به ماهیت رقابتی و الزامات سختگیرانه این چالش‌ها، ممکن است درصد قابل توجهی از معامله‌گران در اولین تلاش خود چالش پراپ فرم‌ها را با موفقیت پشت سر نگذارند. این بدان معناست که بخش قابل توجهی از درآمد شرکت می‌تواند از هزینه‌های خرید چالش حاصل شود. 

البته این مدل درآمد گاهی اوقات سوالاتی را در مورد تضاد منافع احتمالی ایجاد می‌کند. منتقدان استدلال می‌کنند که با اجرای این چالش‌ها، پراپ فرم‌ها انگیزه‌ پیدا می‌کنند تا چالش‌ها را سخت‌تر و عبور از آن‌ها را دشوارتر کنند. با این حال، شرکت‌های معتبر این موضوع را با جست‌وجوی واقعی برای پیدا کردن معامله‌گران سودآور برای اشتراک سود بلندمدت متعادل می‌کنند. آن‌ها درک می‌کنند که یک کسب‌وکار پایدار به معامله‌گران موفق متکی است، نه فقط کسب سود از طریق فروش چالش.

درآمد غیر مستقیم از اسپرد و کمیسیون

معمولا هر پراپ فرم روی یک یا چند بروکر خاص سرورهایی اختصاصی دارد که معامله‌گران موفقش باید از طریق آن بروکرها در بازارهای مالی معامله کنند. این بروکرها هم به نوبه خود دارای هزینه‌های جانبی مانند اسپرد و کمیسیون هستند. 

معمولا پراپ‌ فرم‌ها بخشی از هزینه اسپرد و کمیسیون را به صورت غیر مستقیم دریافت می‌کنند. شرکت‌های سرمایه‌گذاری اغلب با کارگزاران یا بروکرهای شریک خود در مورد نرخ‌های کمیسیون پایین‌تر و اسپردهای محدودتر مذاکره می‌کنند زیرا به دلیل حجم بسیار زیاد فعالیت‌های تجاری ایجاد شده توسط معامله‌گران جمعی آن‌ها، این نرخ‌ها بسیار زیاد هستند. 

از سوی دیگر برخی از شرکت‌های پراپ ممکن است بر اساس حجم کل معاملاتی که از طریق پلتفرم آنها به بروکر یا کارگزار هدایت می‌شود، تخفیف یا مزایای مشارکت از کارگزاران دریافت کنند. 

درآمدهای جانبی پراپ‌فرم‌ها

فراتر از مدل اصلی تجارت و تامین مالی، برخی از شرکت‌های پراپ جریان درآمد خود را با ارائه خدمات جانبی بیشتر می‌کنند. مثلا بسیاری از پراپ‌ها دوره‌های آموزشی، برنامه‌های راهنمایی و ابزارهای تحلیلی پیشرفته را با هزینه جداگانه به پراپ تریدرهای خود ارائه می‌دهند. 

در حالی که برخی از منابع آموزشی پایه ممکن است به صورت رایگان ارائه شوند، دوره‌های منتورشیبپ و کوچینگ شخصی اغلب به عنوان افزونه‌های پولی ارائه می‌شود. 

نقش مدیریت ریسک در پایداری پراپ فرم‌ها

درک چگونگی مدیریت ریسک توسط شرکت‌ها برای درک سودآوری و پایداری بلندمدت آنها ضروری است. پراپ‌ها شرکت‌هایی پیچیده با چارچوب‌های مدیریت ریسک قوی هستند.

بنابراین چالش‌ها و حساب‌های ارائه شده توسط هر پراپ فرم، با قوانین سختگیرانه و پارامترهای ریسک همراه هستند. بر همین اساس حداکثر محدودیت روزانه و حداکثر محدودیت کلی برداشت سود در پراپ فرم‌ها امری معمول است. به همین دلیل نقض این محدودیت‌ها اغلب منجر به خاتمه حساب می‌شود تا از سرمایه شرکت محافظت شود.

نتیجه‌گیری و پایان

پراپ فرم‌ها یک مدل تجاری چند وجهی ارائه می‌کنند و از طریق تقسیم سود معامله‌گران، هزینه‌های برنامه ارزیابی و خدمات جانبی بالقوه مانند آموزش و کمیسیون‌های غیرمستقیم، درآمد ایجاد می‌کنند. پراپ‌های معتبر می‌دانند که توسعه آن‌ها مستقیماً با سودآوری معامله‌گرانی که سرمایه‌گذاری می‌کنند مرتبط است. بنابراین، آنها فرآیند ارزیابی معامله‌گران را به دقت انجام می‌دهند تا افراد ماهر را شناسایی کنند، منابع و پشتیبانی را برای پرورش استعداد آنها فراهم کنند و از طریق ترتیبات تقسیم سود، مشارکت سودمندی را ایجاد کنند.